南nán庵ān聽(tīng)tīng琴qín--韓hán淲biāo
霜shuāng晴qíng隨suí意yì到dào南nán庵ān,,近jìn有yǒu溪xī流liú遠(yuǎn)yuǎn看kàn山shān。。小xiǎo醉zuì情qíng懷huái聽(tīng)tīng別bié鶴hè,,數(shù)shù聲shēng清qīng弄nòng入rù幽yōu閒xián。。
南庵聽(tīng)琴。宋代。韓淲。 霜晴隨意到南庵,近有溪流遠(yuǎn)看山。小醉情懷聽(tīng)別鶴,數(shù)聲清弄入幽閒。